บทที่ 357

“อะไรนะ?”

เสียงน้ำไหลซ่าๆ ประกอบกับเสียงของฉินเย่ที่เบามาก ทำให้เสิ่นอวิ๋นอู้ไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรในทันที

เธอจึงต้องย่อตัวลง แล้วถามเขาอีกครั้ง

“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?”

นัยน์ตาสีดุของฉินเย่จ้องมองเธอเขม็ง

“เสื้อผ้าพวกนี้มาจากไหน?”

ในบ้านของเธอก็ไม่มีผู้ชาย แล้วจะมีเสื้อผ้าผู้ชายมาจากไหนกัน?

ครั้ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ